13.09. 2014
sobota
No i skończyło
sie rumakowanie. Właśnie oddaliśmy samochód i wracamy do San Diego autobusem.
Bo gapy jesteśmy i nie zwróciliśmy uwagi ze wybraliśmy miejsce na odstawienie
samochodu nie w samym miasteczku, a 3 wsie
dalej. A tu nie ma wkdki ani za bardzo rozwiniętego transportu publicznego,
wiec sie błąkamy teraz od autobusu do autobusu. Cały problem polega na tym, ze
autobus jeździ „mniej więcej”, np raz na godzinę. Ale jak się przychodzi na
przystanek to nie ma się pojęcia czy właśnie był czy dopiero będzie, po prostu
mamy się spodziewać autobusu w przeciągu godziny. To siedzimy i czekamy, może
przyjedzie:)
No i przejechał...
czekaliśmy na przystanku w druga stronę... jaaaaa, czy to jest naprawdę możliwe?
My to nawet normalnie samochodu nie możemy oddać, tylko zawsze jakieś
przygody:) Jeszcze tak zazdrościliśmy, ze po drugiej stronie już jest, bo my
czekalismy z jakimś bezdomnym... no tak, ciezkie jest życie w stanach bez
samochodu...
 |
| wesoły autobus, a za nami ktos przyciął komara:) |
Bo do tej pory
plan zrealizowaliśmy prawie bez zarzutu. Lekki poślizg o poranku - zamiast o 6
wstalismy o 9-tej „Hahaha, classic” (a to z Hangover). Szybkie sniadanie w Ihoop,
tym razem gofer i najbardziej czekoladowy naleśnik jakiego w zyciu widziałam
dla Bartusia. Chciał wziąć pełną porcje, czyli 4 naleśniki ale ostatecznie wziął
porcje dziecięcą z jednym. I cale szczęście, bo tego jednego nawet nie mogliśmy
wepchnąć w siebie. I to miała być porcja dziecięca? Chyba dla jakiegoś
amerykanskiego tłuścioszka... naleśnik byl tak czekoladowy ze juz nawet Bartus miał
dość. Myślałam, ze to niemożliwe:) jak na takie ilości cukru, które tu pochłaniają, San Diego wygląda
naprawdę schludnie. Normalni ludzie jak
w Europie, prawie nie widać tych grubych gąbek na elektrycznych wózkach. Bo do tej pory nie widzieliśmy tu ani jednego niepełnosprawnego
na wózku. A wózków bylo naprawdę dużo. Wszyscy byli po prostu tak grubi, ze nie
chciało im sie chodzić, tylko się wozili. Swoja droga to ledwo sie w te wózki mieścili,
i wszystko im się wylewało po bokach... to
te fastoody i przetworzona zmodyfikowana żywność. Powinni jeść kiełbasę:)
 |
moje ulubione: najbardziej czekoladowy
naleśnik jakiego znalezlismy w USA - i tyyyyle radości! |
 |
| ...i kwadrans pozniej, kiedy trzeba się poddać przed nalesnikiem:P |
Rano zrobiliśmy
sobie dalszą podróż do przeszłości, pojechaliśmy jeszcze raz w okolice Sports
Arena gdzie byl Mcdonald, pozniej w okolice Convention Center i Navy Harbour
gdzie stal lotniskowiec USS Midway i Bartus nie mógł stamtąd odejść. Potem odnalazłam
swoje pierwsze mieszkanie na rogu logan i sigsbee. Bylo jeszcze gorzej niz to zapamiętałam.
Nawet Bartus byl zaskoczony, bo do tej pory oglądał San Diego i powtarzał, ze
nie jest tak źle. Ale dzielnica, w ktorej mamy motel jest tu chyba najbogatsza
i nie ma tam bezdomnych. Za to w downtown, po prostu murzynowo. Szybko sie zawinęliśmy
i przejechalismy jeszcze przez Gaslamp Quarter, ale nie mielismy czasu na
spacery. Jeszcze maly przystanek w Horton Plaza w victorias secreet, i
bylismy gotowi by oddac samochod ( czasowo, nie psychicznie). I tylko godzina
obsuwy. Niezle!
Przy oddaniu samochodu okazało się, że przejechaliśmy 5200 mil - to ponad 8300 kilometrów. Wczesniej nie moglismy sprawdzic, bo od Moabu mieliśmy zablokowany wyświetlacz informacją, że trzeba olej wymienić. To prawie jedna czwarta równika. Sporo tego, czasem czuliśmy ze za duzo, bo codziennie po 6 godzin w samochodzie.
Podróż do San
Diego zajęła nam ponad 2 godziny, i jeszcze przegapiliśmy końcowy przystanek.
Zmienilismy więc plany i zamiast po kostiumy poszliśmy coś zjeść. Trafił nam
się iście amerykański hamburger w amerykańskim barze z amerykańskim futbolem.
Nadal nie wiemy o co chodzi w tej grze, ale był to chyba najlepszy burger w
stanach jakiego jedliśmy. I porcja ogromna. Potem poszliśmy na molo i spacer po
plazy. Poczuliśmy się jak na wakacjach:) Już nie musieliśmy nigdzie biegać, ani
nic załatwiać. Po raz pierwszy mieliśmy chwilę czasu aby popatrzeć na miejsce w
którym jesteśmy. Plaża super, fale ogromne, mnóstwo surferów. Zal wracać. Na
kolację zjedliśmy znowu sushi, to już chyba 4rty raz z rzędu. Ale co poradzić,
skoro w Kaliforni jest takie dobre… Tym razem normalne, z rybą na surowo. I
znowu nam smakowało….
 |
| hamerykanski hamburger |
 |
| taaa.... jesień w Kaliforni:) |
Nawet przy pakowaniu
nie wierzyliśmy, że już wracamy. Nie moglismy się zmieścić… jeszcze tylko
zamówić taksówke i koniec. Jedziemy do domu:/
 |
| papaaaaa! |
Komentarze
Prześlij komentarz